Kilkunastoletnia Sarah Williams (Jennifer Connelly) nie chce w sobotni wieczór opiekować się rocznym braciszkiem. W chwili rozdrażnienia wypowiada słowa przeczytane w książce dla dzieci „Chcę, żeby przyszły gobliny i natychmiast cię stąd zabrały.” I oto jej samolubne życzenie się spełnia – mały Toby znika. Przed przerażona skutkami swego egoizmu dziewczyną staje sam potężny Król Goblinów (David Bowie), władający magicznymi mocami. Sarah dowiaduje się z jego ust, że odzyskać brata może jedynie wtedy, gdy sama po niego przyjdzie. Droga prowadzi przez labirynt pełen pułapek i groźnych, a od czasu do czasu przyjacielskich stworzeń. Sarah nie od razu zdaje sobie sprawę z tego, że największym zagrożeniem nie jest dla niej wcale Labirynt, tylko jego niepokojący władca...
"Labirynt" urzeka prostotą i klarownością wizji. W przedstawionym świecie fantasy czasem czyha niebezpieczeństwo, lecz zwykle jest on przyjaznym środowiskiem realizacji skrywanych fantazji bohaterki, być może swoistym odbiciem wnętrza jej duszy, czego świetny przykład zaobserwować można w finalnej sekwencji w pałacu, podczas której schody Eschera z plakatu w sypialni dziewczynki przeniesione zostają do bieżącego miejsca akcji. Rzeczone schody są ponadto dobrą metaforą labiryntu, ponieważ ich znaczenie dla bytu w ogóle jest podobne – prowadzą bowiem donikąd. To, że główna bohaterka błądzi właśnie w labiryncie, nie może być zwyczajnie przypadkowe. Choć dla najmłodszych zabieg ten może nie być tak czytelny, jest on symbolem poszukiwania sensu egzystencji, pomimo wszelkich przeciwności spotykanych po drodze. Zachętą do pokonywania przeszkód jest obietnica ewentualnej nagrody. „Labirynt” jest filmem nieco zapomnianym lub po prostu mniej znanym (nie osiągnął komercyjnego sukcesu), a kojarzony przede wszystkim ze względu na udział sławnego muzyka
„Labirynt” został wyreżyserowany przez Jim`a Henson`a Gobliny, potwory, spotkane przez Sarah istoty to wszystko kukiełki. Są jak na Hensona przystało wykonane perfekcyjnie – pokraczne, dziwaczne, sympatyczne i na swój sposób słodkie. Do ich animacji również nie mam zastrzeżeń, owszem wiele z nich po prostu siedzi, ale ruchy głowy i ich kończyn są bardzo przyjemne. Aktorzy podkładający im głos spisali się na medal – pasują idealnie W filmie w którym gra David Bowie nie mogło zabraknąć muzyki i śpiewu. Sam Bowie napisał kilka piosenek, wykonuje je też podczas filmu. Pomimo że kojarzy on się głównie z śpiewem jego gra aktorska jest na równie wysokim poziomie. Jako Król Goblinów jest przerażający i bezwzględny.
Właściwie cały Labirynt jest raczej zabawny, pełen sympatycznych i dziwacznych postaci, przygód i piosenek, ale od czasu do czasu pojawia się coś niespodziewanie nieprzyjemnego, jak na przykład piękne, drobne wróżki, które okazują się jednak nie uroczymi postaciami z bajek, ale insektami kąsającymi każdego kto się zbliży. Świat Labirynt czerpie z wyobraźni Sary, i jak to bywa nie wszystko co sobie wyobrażamy, i nie wszystko co drzemie w naszej podświadomości, jest puchate i milutkie. Polecam dla całej rodziny :)
+ Scenografia, efekty i rozmach
+ Ścieżka dźwiękowa
+ David Bowie
- Może być zbyt straszny dla małych dzieci
Oceny FilMistrz: 7.0 Imdb: 7.5 Roten Tomatoes: 70%
Zwiastun filmu w serwisie Youtube
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz