Hrabia Drakula zostaje znaleziony z wbitym w serce kołkiem. Jego córka - tajemnicza Nadja (Elina Löwensohn) zjawia się by odebrać ciało, w głębi duszy żywi nadzieje, że wraz z odejściem swego ojca zostanie uwolniona od stylu życia, który został na niej wymuszony. Nadja kremuje zwłoki swego ojca i przygotowuje się do wycieczki do Brooklynu i odwiedziny u swego dawno niewidzianego brata Edgara (Jared Harris)Wcześniej jednak zatrzymuje się na drinka i poznaje Lucy (Galaxy Craze). Lucy także jest przytłoczona uczuciem pustki, dziewczyny zaprzyjaźniają się, wracają razem do domu i uprawiają seks.
Zabójcą Drakuli okazuje się nikt inny jak sam doktor Van Helsing (Peter Fonda), z więzienia wykupuje go jego siostrzeniec Jim (Martin Donovan), który okazuje się być mężem Lucy. Helsing wie, że jeśli ciało Drakuli nie zostanie prawidłowo zniszczone, władca nieumarłych może powrócić. Kiedy Helsing dowiaduje się że ciało Drakuli zniknęło z kostnicy prosi o pomoc Jima..
Nietypowy Horror.
Nadja jest z pewnością horrorem specyficznym i to nie tylko ze względu na realizację czy ścieżkę dźwiękową. Zawiera w sobie pewnego rodzaju metafizyczne przesłanie (ukryte w monologach)Reżyserem jest Michael Almereyda (Hamlet, Trance). Nadja była jego drugim większym filmem. Może i dobrze, bo jest w tym filmie coś, co można nazwać surowością i świeżością o którą tak trudno w świecie naszpikowanym politycznie poprawną tandetą. Producentem wykonawczym tej produkcji jest nikt inny jak znany i lubiany niepokorny David Lynch (Blue Velvet, Twin Peaks, Mulholland Dr.)
Niektórzy pytają, czy widać w tym filmie jego rękę. Uważam że niekoniecznie. Nadja nie posiada elementów surrealizmu, tak specyficznych dla Lyncha (który nawet zagrał w nim niewielką rolę) Jeśli się uprzeć można znaleźć odniesienia do tak lubianej przez Davida Lyncha kobiety fatalnej, która przynosi śmierć i zgubienie podążającym za nią ludziom.
Formę wizualną cechuje nie tylko pewnego rodzaju niepokorność, ale także nietypowa realizacja tego filmu (film jest czarno-biały, niektóre sceny są nakręcone przy użyciu zabawkowej kamery)
Córka Drakuli
Jego fabuła przypomina nieco uwspółcześnioną wersję filmu Córka Drakuli.(1936). Również i w tym filmie antagonistka próbuje odwrócić się od swej wampirzej natury walcząc z dzikością swego serca. Ostatecznie oba filmy różnią się zakończeniem, które w przypadku horroru Almereydy staje się bardziej skomplikowane.Nawet jeśli by się chciało, to wampirzycy Nadji nie da się nienawidzić, trudno powiedzieć, czy to zaleta, czy wada tego filmu. Można powiedzieć ze zawodzi jako Antagonista, z drugiej strony wywołuje ciekawość jako antybohater, prezentujący drugą stronę medalu. Drugą interesującą postacią jest doktor Van Helsing, ciekawie ukazany przez Petera Fondę, który tym razem dodaje doktorowi V. nutkę pozytywnie zakręconego świra.
Jest niezależnie
Jak na kino niezależne przystało i to w dodatku kino grozy, Nadja nie zaprezentuje nam gotyckich posiadłości, wybuchów, magii czy hiper efektów cgi. Ratuje się klimatem, piękną i enigmatyczną Eliną Lowelsohn, kontrastem czerni i bieli i świetną ścieżką dźwiękową pasującą do post modernistycznego klimatu.
Jego plusem jest nieszablonowość, oryginalność, polityczna niepoprawność i interesujące postacie.
Minusami na pewno będą niedopowiedzenia fabularne, głównie związane z tajemniczą chorobą brata Nadji - Edgara. Myślę że niektórych może odstraszyć brak dosadnych scen wampiryzmu czy terroru jako takiego.
Na koniec chciałbym jeszcze wspomnieć o ciekawej ścieżce dźwiękowej do filmu zawierającej utwory Portishead i My Bloody Valentine.
Jeśli szukasz filmu oryginalnego, z interesującymi postaciami, i jesteś znużony wyświechtanymi hollywoodzkimi produkcjami, to polecam, fani wyszarpywanych wnętrzności i pożeranych żywcem ofiar mogą poczuć się trochę rozczarowani.
+ Muzyka
+ Monologi
+ Realizacja
- Nie jest straszny
- Niedopowiedzenia fabularne
Oceny FilMistrz: 7/10 IMDB: 5.9/10 Rotten Tomatoes: 57%
Zwiastun w serwisie YouTube
Cały film w serwisie Youtube
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz