Slasher (Nazwa pochodzi od angielskiego słowa slash - ciąć) to podgatunek horroru, który powstał, jako skomercjalizowana wersja włoskich filmów nurtu "Giallo", które przeważnie opowiadają o zamaskowanym mordercy, który przez cały film zabija swe ofiary dopiero na końcu ukazując swą postać. Fabułę Giallo można określić mianem "mrocznego kryminału" z licznymi scenami przemocy ukazanymi w dosadny sposób. Slasher korzysta z tej formuły komercjalizując i tym samym zmieniając jego oblicze, na takie które jest nieco bardziej dostępna dla amerykańskiego widza. (zresztą całkiem skutecznie, gdyż produkcje typu Slasher w końcu zastąpiły Giallo). Spory wpływ na rozwój tego gatunku miała również twórczość Alfreda Hichcocka (Psychoza)
Rozkwit tego podgatunku przychodzi na lata 80-te XX wieku. Kiedy to półki ówczesnych wypożyczalni kaset wideo uginały się wręcz pod ciężarem tego typu horrorów. Najbardziej rozpoznawalnymi ikonami tych gatunków są serię filmów Piątek 13-go i Halloween. Są to główni przedstawiciele tego nurtu w latach 80 tych. W latach 90-tych nurt ten dobrze reprezentowała seria Krzyk, oraz kilka mniej znanych filmów (np Koszmar minionego lata, i jego sequele)
W czasach współczesnych nurt ten chyli się ku upadkowi zwłaszcza z powodu wyczerpania tematu (Choć i teraz możemy znaleźć godnych wspomnienia naśladowców np Hotel śmierci 1 i 2, czy Topór 1-3 )Czasy nam współczesne nie są zbyt dobrym gruntem dla rozwoju tego gatunku. Ograne już do bólu schematy Slasherów niewielu potrafią już przestraszyć. Z całej gamy serii powstałych w latach 80 ostały się tylko dwie. I to głównie za sprawą popularnej teraz tendencji do tworzenia remaków. Piątek-13, którego ostatnia cześć wyszła w 2009 roku, a kolejna jest właśnie w fazie produkcji i przewidziana została na 2017 rok., oraz Halloween, głównie a sprawą interesującego remaku pierwszej części nakręconej przez Roba Zombie w 2007 roku, i słabego sequela z 2009. Mimo iż remake spotkał się z dobrymi ocenami i osiągnął sukces komercyjny, to po słabych wynikach "dwójki" władze studia zdecydowały się powrócić do konwencji znanej z poprzednich części. Kolejny film będzie bezpośrednią kontynuacją części ósmej.
Najbardziej charakterystyczną cechą Slashera jest wizerunek mordercy, który zazwyczaj odgrywa w nim najbardziej kluczową rolę. Im bardziej charakterystyczny tym większą popularność zyskuje.
Antagonistami zostają przeważnie ludzie w jakiś sposób oszpeceni, lub zdeformowani, wyalienowani społecznie. Być może za wzór stanowili liczni szaleni weterani wojny w Wietnamie, masowo wypuszczani ze szpitali psychiatrycznych w tamtym czasie.
Ofiarami morderców w typowych slasherach padają głównie osoby uważane za zbuntowane lub rozwiązłe (puszczalskie nastolatki, pijani lub naćpani młodociani, lub inni głupi lub wykolejeni ludzie łamiący społecznie ustalone normy). Tłumaczy to też "popularność" zabójców, gdyż uosabiają oni dezaprobatę społeczeństwa i stanowią niejako bicz moralny skierowany w stronę owych jednostek.
Żeby sprawiedliwości stało się zadość, oni sami również w końcu giną, przeważnie z rąk jedynej ocalałej osoby. Zazwyczaj jest to dziewczyna, dobrze prowadząca się dziewica, której postawa ma stanowić wzór dla przyszłych pokoleń.
Choć stosunkowo łatwo jest wyodrębnić charakterystyczne cechy tego gatunku, a nawet rozbić je na kilka pomniejszych (Teen Slasher, Woods Slasher, Camp Slasher), to w świecie horroru do dziś toczy się debata na temat klasyfikacji takich filmów jak Koszmar z ulicy wiązów, Laleczka Chucky, czy Władca kukiełek. Czy są to przedstawiciele tego gatunku, czy poprzez wątki fantastyczne zbyt daleko odbiegają od standardów wyznaczonych przez poprzedników by zaliczyć je do tego nurtu?
Z drugiej jednak strony trzeba pamiętać iż kultowe postacie Jason Vorhees czy Michael Myers nie raz powstawali z martwych , czy też przeżywali ciosy, które uśmierciłyby normalnego człowieka.
Koszmar z ulicy Wiązów czy Laleczka Chucky to już inna bajka. O ile horror o Freddy`m Kruegerze jako człowieku mordującym małe dzieci mógłby z powodzeniem zostać zaliczony do gatunku, to już sam film opowiada o jego zbrodniach w ujęciu paranormalnym (sny) a przestępca Charles Lee Ray został uwięziony w laleczce za pomocą magii.
Kolejną kwestią jest również to, czy typowy Slasher opisuje zbrodniczą działalność pojedyńczego wykolejeńca, czy może być to też ich rodzina (Teksańska masakra piłą mechaniczną, Wzgórza mają oczy, Droga bez powrotu) jednak znów oddalamy się coraz bardziej od założeń kina Giallo.. Więc być może powinny stanowić (o ile już nie stanowią) odrębny gatunek.
Na koniec chciałbym poniekąd opisać przeciętnego odbiorcę docelowego tego typu filmów.
W odróżnieniu od typowego fana horrorów o duchach, dla fana Slasherów liczy się dość szybka akcja, ciekawe sceny mordów, w miarę możliwości golizna w wykonaniu atrakcyjnych aktoreczek no i oczywiście interesujący morderca. I to właśnie przeważnie w tego typu produkcjach otrzymują. Oczywiście Slasher - Slasherowi nierówny, rozrzut jest tu na prawdę spory, ale to już temat na osobny artykuł.. w każdym razie, do następnego odcinka..
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz